De waarheid dat wij als een rank aan de Wijnstok zijn verbonden, kan als een openbaring tot ons komen en heel ons christelijke leven vernieuwen. Een prachtig voorbeeld vormt het leven van Hudson Taylor. Hoewel hij vele jaren op het zendingsveld in China de Heer had gediend, ervoer hij in toenemende mate de last van zijn bediening. Iedere dag had een lange lijst met zonden, falen en gebrek aan kracht. Hij besefte dat in Christus alles was wat hij nodig had, maar de vraag was hoe hij dit tot zijn beschikking kon krijgen. Het antwoord kwam uiteindelijk door een brief van een medezendeling, die onder meer schreef: “Hoe kan ons geloof versterkt worden? Niet door geloof na te jagen, maar door te rusten in de Getrouwe”. In een brief van 17 oktober 1869 aan zijn zuster, schreef Hudson Taylor het volgende over het licht dat hij had ontvangen:
“Terwijl ik las, zag ik het allemaal voor mij! Als wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw. Ik keek naar Jezus en zag (en toen ik het zag, o wat een blijdschap kwam er toen!) dat Hij gezegd had: “Ik zal u nooit verlaten.” Ja, daar is rust, dacht ik. Ik heb tevergeefs geprobeerd in Hem te rusten. Ik zal het niet langer proberen. Hij heeft immers beloofd, bij mij te blijven – mij nooit te verlaten of te begeven? En dat zal Hij nooit doen.
Maar dit was nog niet alles wat Hij mij liet zien. Nog niet de helft zelfs. Toen ik dacht over de wijnstok en de ranken, kwam er een zee van licht regelrecht in mijn hart! Wat een grote vergissing leek het nu, dat ik het sap, de volheid uit Hem had willen trekken. Nu zag ik niet alleen, dat Jezus mij nooit zou verlaten, maar dat ik een deel was van Zijn lichaam, van Zijn vlees en van Zijn beenderen.
En de wijnstok, besef ik nu, is niet alleen de wortel, maar alles – wortel, stam, takken, twijgen, bladeren, bloemen, vruchten; en Jezus is dàt niet alleen, Hij is de grond en de zonneschijn, de lucht en de regen en tienduizend keer meer dan wij ooit gedroomd en gewenst hebben. Wat een geweldige vreugde om deze waarheid te zien!
Het is een heerlijk iets, werkelijk één te zijn met de opgestane en verheerlijkte Heiland; een lid te zijn van Christus!. Denk eens aan, wat dat allemaal inhoudt. Kan Christus rijk zijn en ik arm?
Het heerlijkste van alles, wanneer men tenminste mag vergelijken, is de rust, die deze volledige eenwording met Christus met zich meebrengt. Ik ben over niets meer bezorgd, wanneer ik dit bedenk, want Hij is bij machte, dat weet ik, om Zijn wil te volvoeren en Zijn wil is mij wil.
Ik voel en weet nu, dat het oude voorbijgegaan is, ik ben nog evenzeer als altijd tot zondigen in staat, maar Christus is nu zó werkelijk gemaakt als nog nooit te voren. Hij kan niet zondigen en Hij kan mij ervan weerhouden te zondigen. Ik kan niet zeggen (het spijt mij dit te moeten bekennen), dat ik sinds ik dit licht gezien heb, niet meer gezondigd heb; maar ik voel nu, dat het niet nodig was geweest dit te doen. Bovendien – nu ik meer in het licht wandel – is mijn geweten gevoeliger geworden; ik merk de zonde meteen op en kan hem belijden en vergeving krijgen; en de vrede en blijdschap (met nederigheid) worden meteen hersteld. Er is maar één uitzondering geweest, toen enkele uren lang de vrede en de blijdschap niet terugkwamen, doordat ik, zoals ik heb moeten leren, verzuimd had, alles te belijden en getracht had mijzelf te rechtvaardigen.
Ik zie nu, dat het geloof de vaste grond is van de dingen, die men hoopt en niet slechts een zwakke schaduw ervan. Het is niet minder dan gezicht, maar meer. Gezicht laat ons alleen de uiterlijke verschijningsvormen van de dingen zien.; geloof geeft het wezenlijke. Op deze vaste grond kan men leunen en met deze werkelijkheid kan men zich voeden. Als Christus door het geloof in ons hart woont (dat wil zeggen, dat Zijn belofte waar gemaakt wordt), dàt is kracht, dàt is leven.”
De werkelijkheid van deze ervaring werd meteen tot het uiterste beproefd door financiële problemen en ongerechtvaardigde kritiek. Hij schreef in die tijd in een brief:
“Grotere en ernstiger moeilijker dan ik ooit gehad heb, stormen op mij af. De laatste maanden hebben een spanning zonder weerga gebracht en ik ben voortdurend op reis geweest, maar ik heb meer innerlijke rust en geestelijke ontspanning in de Heer. Wanneer wij tevreden zijn met Zijn wil en Zijn weg, dan is er rust.”
Later merkte Hudson Taylor eens op: “Als de omstandigheden moeilijker of zelfs crisissen worden, dan rust ik in Jezus, in wie Hij is”. “I’m resting, I’m resting, Jesus, in who You are!”
Wat is het geheim van deze rust? Het is Christus met wie ik een twee-eenheid vorm.
