door Roel Velema
“Als u dan ook het minste niet kunt, waarom bent u over de andere dingen bezorgd?” (Lucas 12:26).
In het natuurlijke vlak hebben mensen veel kwaliteiten en kunde, maar geestelijk is een christen arm van geest (Matt. 5:3), dat wil zeggen dat de rank uit zichzelf niets kan en de volheid alleen in de Wijnstok bezit (Joh. 15:5). We zijn met Christus gestorven en in onze opstanding met Hem is Hij ons leven geworden.
Bezorgdheid is een ongerustheid om iets dat wel of niet zal of kan gebeuren. Paulus kende bezorgdheid toen hij schreef:
“Want ook toen wij in Macedonië gekomen waren, heeft ons vlees geen rust gehad, maar waren wij in alles verdrukt: van buiten waren er conflicten, van binnen vrees” (2 Cor. 7:5).
Jezus gebiedt ons om niet bezorgd te zijn en Paulus zegt hierover:
“Wees in geen ding bezorgd, MAAR LAAT uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus” (Fil. 4:6,7).
Het patroon van Paulus om met bezorgdheid om te gaan, was: “Wees in geen ding bezorgd, MAAR LAAT …”
De opdracht om niet bezorgd te zijn, wordt benaderd door er iets tegenover te stellen – “MAAR LAAT” – namelijk door in de Geest te wandelen. De vrees in onze ziel wordt tegemoet getreden door de rust in onze geest waar we verenigd zijn met Gods Geest (1 Cor. 6:17). Bezorgdheid staat daarom tegenover ons besef van onze twee-eenheid in Christus. We zijn gestorven en een gestorven mens kan het christelijke leven niet leven. Dan, in de opstanding is Christus mijn nieuwe ik en dat besef neemt de angel uit onze bezorgdheid.
Wat doe ik dan praktisch met mijn steeds terugkerende bezorgdheid? Ten eerste dienen we te beseffen dat onze eerste reactie er nooit een van geloof is. “Zo voel ik me nu wel, maar God zegt …” Het eerste gevoel is niet verkeerd, want hoe zouden we anders een stap in geloof kunnen nemen als we de tegenstelling niet ervaren?
Ten tweede gebruik ik mijn bezorgdheid als een springplank tot geloof om mij meer en meer geworteld te weten in mijn twee-eenheid in Christus waar dualisme niet kan bestaan. Ik zal mij dan vroeg of laat omarmd weten door het getuigenis van de Heilige Geest dat ik niet als een persoon wandel naast en met behulp van Christus, maar dat ik ben zoals Hij was in deze wereld (1 Joh. 4:17b). Jezus was nooit bezorgd, omdat Hij de totale gronding kende in het leven van de Vader. Elke situatie was de situatie van Zijn Vader en dat geldt ook voor ons in Christus. Wij hebben dezelfde eenheid in Christus als Christus had in de Vader, maar bij ons groeien we nog in dit besef.
Wij zijn geen ranken naast de Wijnstok. De Wijnstok is de hele plant, inclusief de ranken. Wij zijn dus een deel van Christus; wij zijn Christus in onze menselijke vorm (1 Joh. 4:17b), want het is nu niet meer mijn ik, maar Christus (Gal. 2:20). Daarom is mijn situatie Zijn situatie en kan bezorgdheid plaats maken voor “MAAR LAAT.”
